De laatste update
Door: carolavdhelm
Blijf op de hoogte en volg Carola
05 Juni 2012 | Nederland, Nootdorp
Lieve allemaal,
Inmiddels ben ik alweer 1.5 week thuis, en is het alweer bijna een maand geleden dat ik mijn laatste berichtje heb gepost.
Nog een indruk over de laatste plaatsen die we hebben bezocht:
Gonder:
In Gonder hebben we een dag meegedraaid in het ziekenhuis. Marieke had ons het telefoonnummer gegeven van een jongen die daar een master in de fysiotherapie doet (het is een universitair ziekenhuis). De masterstudenten krijgen ieder blok een andere buitenlandse docent, en heel toevallig was daar op dit moment een Nederlander les aan het geven. In de ochtend hebben we meegedraaid met het werk van de fysio’s. Het was heel bizar om het ziekenhuis te zien en wat ben ik blij met de zorg in Nederland. We betalen er flink voor, maar we kunnen er in ieder geval op rekenen dat we in een schoon ziekenhuis terecht komen waar de beste technieken gebruikt worden.
We begrepen ook van de Nederlandse docent dat ze die week bij een man waren geweest die al minstens 2 weken in zijn eigen poep lag. Alle buitenlandse docenten van de fysio en andere opleidingen zijn toen heel boos geworden en hebben de verpleegkundige gevraagd waarom ze er niets aan doet. Het antwoord: 'dat hoort zijn familie te doen, ik niet'. Doordat hij al 2 weken zo lag en ontzettend mager is, had hij doorligwonden over zijn hele rug, zelfs op zijn ribben. Ze hebben er uiteindelijk een andere verpleegkundige opgezet die de man wel helpt. Omdat ze geen goede wondverzorgingsmaterialen hebben, doen ze suiker op de wonden, echt heel bizar!
’s Middags hebben we de les van de masterstudenten bijgewoond. Was wel weer goed om weer even wat theorie op te halen. Wat wel heel duidelijk is dat de studenten hier heel goed zijn in theorie zoals het in het boek beschreven staat. Maar om er dan wat in de praktijk mee te doen en de verschillende theoretische stukken aan elkaar te koppelen vinden ze toch wel erg lastig. Ze hebben dan ook niet zoveel praktijk ervaring als wij hebben als we van de opleiding afkomen.
Bovendien gaf een van de studenten aan een drukke dag te hebben, hij moest namelijk wel 5 patiënten zien die dag! In Nederland is het heel normaal dat je er minimaal 15 ziet op een 8-urige werkdag.
De dag erna nog een kerk bezocht in Gonder en nog wat gewerkt aan het project.
Lalibela:
We kwamen rond een uurtje of 10 ’s ochtends aan in ons hotel en hebben toen meteen met een gids afspraken gemaakt over wat welke activiteiten we zouden ondernemen, Lalibela staat bekend om zijn prachtige kerken die uit de grond zijn gehouwen.
Die middag zijn we meteen op weg gegaan naar een kerk op de top van een berg boven Lalibela. Een tocht van 9 km heen en in totaal ruim een kilometer stijgen. Het was ontzettend zwaar voor onze trieste ongetrainde lichaampjes. Voelde me best slecht toen ik ingehaald werd door 2 oudere dames (lees: bejaarde vrouwtjes) die de berg met veel gemak opliepen. Ze moesten ook erg lachen om het feit dat ik zo liep te hijgen. Tja, zij zijn waarschijnlijk niet anders gewend. De kerk stelde uiteindelijk niet zoveel voor, dus dat was erg jammer, maar het uitzicht was prachtig!
De dag erna alle kerken in de stad zelf bezocht. Hadden een goede gids die ons veel kon vertellen over de kerken en de betekenis van schilderingen of kruizen. De kerken waren hier een stuk mooier. De kerken zijn uit de grond uitgehouwen, dus van boven naar beneden. Eerst is dus de buitenkant gedaan, en daarna is de binnenkant uitgehold tot een kerk.
De laatste dag in Lalibela zijn we naar een kerk 50 km verderop gegaan. Helaas werd ik wagenziek dus van de kerk zelf heb ik niet zoveel mee gekregen. Het was eigenlijk meer een grot waar 2 stenen gebouwtjes in gebouwd zijn en dat is de kerk. Achterin de grot, achter een hek liggen 50.000 lijken waar alleen de botten nog van over zijn. Waarschijnlijk pelgrims.
Aksum:
In Aksum hebben we wat oudheden bezocht, er is een groot stellea field met heel veel obelisken en er zijn een aantal tombes te bezichtigen. Ik ben niet zo van de oudheid dus ik vond het niet heel bijzonder. Wat ik wel bizar vind is dat er obelisken staan van wel 30 meter hoog, die dus uit 1 stuk steen zijn gehouwen. De berg waar deze steen vandaan komt is ons aangewezen en ik vraag me toch wel af hoe die obelisken dan daar op het veld zijn gekomen. Het schijnt dat ze ontzettend veel olifanten voor hebben gebruikt, maar helemaal duidelijk zijn de verhalen hierover niet.
De laatste volle dag in Aksum was een zaterdag dus we besloten de verschillende markten (main market, basket market en animal market) te bezoeken. We waren de dagen ervoor al iedere keer twee jongetjes tegen gekomen die met ons gingen kletsen (in tegenstelling tot de andere kinderen die riepen ‘Give me money!’). Zaterdag hebben ze ons de hele ochtend rondgeleid over de markten en ons verteld over de verschillende producten die er te koop zijn. Zo ook de prijs van een koe, de magere mannetjes zijn het goedkoopst, 5000 birr (zo’n 230 euro), voor de mensen daar dus nog steeds een hoop geld. Onderweg hebben we de jongens ook een beetje uitgehoord over hun thuissituatie, we kwamen erachter dat ze vrij arm waren. Ze gingen wel naar school, maar daar moesten de ouders ook wat voor opofferen.
Nadat ze ons de hele ochtend hebben rondgeleid besloten wij iets voor ze terug te doen. We zijn met ze naar een boekenwinkel gegaan en hebben hen ieder een Amhaars-Engels woordenboek en een dik schrift met harde kaft gegeven. De jongens waren zo ontzettend blij ermee, dat ze de volgende ochtend voor ons ieder een kettinkje kwamen brengen met onze namen in het Amhaars erop. Zo lief!
Addis Abeba:
Onze laatste stop was Addis, hier waren we al 2 keer eerder geweest, maar hadden toen niet veel van de stad kunnen zien omdat we er iedere keer nog minder dan 12 uur waren geweest. Addis is een grote en zeer drukke stad met veel studenten. Die studenten spreken allemaal goed Engels, met als gevolg dat ze dus ook allemaal met je willen praten en iets van je willen ‘mijn broer heeft een souvenir winkel, ik zal je er even naartoe brengen’. Pff, vermoeiend. Ons laatste geld daar uitgegeven aan souvenirs en de laatste dag nog even heerlijk van het zonnetje genoten en naar het zwembad van het Sheriton Hotel gegaan. Wat voelde we ons weer lekker misplaatst, wij met onze plastic tasjes met zwemspullen erin tussen de rijke lui met nanny’s die op de kinderen passen.
Eenmaal thuis ben ik het reizen nog niet verleerd. Vorige week een nacht bij mijn ouders op de camping geslapen, even lekker van het boeren leven en de zon genieten! Afgelopen vrijdag zat ik alweer in het vliegtuig naar Londen. Vincent is op dit moment in Cambridge om daar voor 2 maanden een opleiding Engels te volgen als minor voor zijn opleiding in Nederland. Het was heerlijk om elkaar na 3.5 maand weer even te zien. Helaas voor korte duur want zondagavond was ik alweer thuis en sliep ik weer in mijn eigen bedje.
Toch is het westerse drukke leven nog niet echt begonnen voor mij. Ik heb op dit moment geen lessen, het enige wat ik nog moet doen is een eindpresentatie op donderdag 14 juni. Daarna zal ik als het goed is op 4 juli mijn diploma in ontvangst mogen nemen en ik kan dus op zoek naar een baan als fysiotherapeut.
Lieve mensen, hartstikke bedankt voor het volgen van mijn avontuur in Ethiopië via mijn site. Ik vond het ontzettend leuk om al die lieve berichtjes te krijgen en te merken hoe iedereen met me mee leefde. Het maakte de wereld een stukje kleiner en Nederland daarmee minder ver weg.
Liefs, Carola
Inmiddels ben ik alweer 1.5 week thuis, en is het alweer bijna een maand geleden dat ik mijn laatste berichtje heb gepost.
Nog een indruk over de laatste plaatsen die we hebben bezocht:
Gonder:
In Gonder hebben we een dag meegedraaid in het ziekenhuis. Marieke had ons het telefoonnummer gegeven van een jongen die daar een master in de fysiotherapie doet (het is een universitair ziekenhuis). De masterstudenten krijgen ieder blok een andere buitenlandse docent, en heel toevallig was daar op dit moment een Nederlander les aan het geven. In de ochtend hebben we meegedraaid met het werk van de fysio’s. Het was heel bizar om het ziekenhuis te zien en wat ben ik blij met de zorg in Nederland. We betalen er flink voor, maar we kunnen er in ieder geval op rekenen dat we in een schoon ziekenhuis terecht komen waar de beste technieken gebruikt worden.
We begrepen ook van de Nederlandse docent dat ze die week bij een man waren geweest die al minstens 2 weken in zijn eigen poep lag. Alle buitenlandse docenten van de fysio en andere opleidingen zijn toen heel boos geworden en hebben de verpleegkundige gevraagd waarom ze er niets aan doet. Het antwoord: 'dat hoort zijn familie te doen, ik niet'. Doordat hij al 2 weken zo lag en ontzettend mager is, had hij doorligwonden over zijn hele rug, zelfs op zijn ribben. Ze hebben er uiteindelijk een andere verpleegkundige opgezet die de man wel helpt. Omdat ze geen goede wondverzorgingsmaterialen hebben, doen ze suiker op de wonden, echt heel bizar!
’s Middags hebben we de les van de masterstudenten bijgewoond. Was wel weer goed om weer even wat theorie op te halen. Wat wel heel duidelijk is dat de studenten hier heel goed zijn in theorie zoals het in het boek beschreven staat. Maar om er dan wat in de praktijk mee te doen en de verschillende theoretische stukken aan elkaar te koppelen vinden ze toch wel erg lastig. Ze hebben dan ook niet zoveel praktijk ervaring als wij hebben als we van de opleiding afkomen.
Bovendien gaf een van de studenten aan een drukke dag te hebben, hij moest namelijk wel 5 patiënten zien die dag! In Nederland is het heel normaal dat je er minimaal 15 ziet op een 8-urige werkdag.
De dag erna nog een kerk bezocht in Gonder en nog wat gewerkt aan het project.
Lalibela:
We kwamen rond een uurtje of 10 ’s ochtends aan in ons hotel en hebben toen meteen met een gids afspraken gemaakt over wat welke activiteiten we zouden ondernemen, Lalibela staat bekend om zijn prachtige kerken die uit de grond zijn gehouwen.
Die middag zijn we meteen op weg gegaan naar een kerk op de top van een berg boven Lalibela. Een tocht van 9 km heen en in totaal ruim een kilometer stijgen. Het was ontzettend zwaar voor onze trieste ongetrainde lichaampjes. Voelde me best slecht toen ik ingehaald werd door 2 oudere dames (lees: bejaarde vrouwtjes) die de berg met veel gemak opliepen. Ze moesten ook erg lachen om het feit dat ik zo liep te hijgen. Tja, zij zijn waarschijnlijk niet anders gewend. De kerk stelde uiteindelijk niet zoveel voor, dus dat was erg jammer, maar het uitzicht was prachtig!
De dag erna alle kerken in de stad zelf bezocht. Hadden een goede gids die ons veel kon vertellen over de kerken en de betekenis van schilderingen of kruizen. De kerken waren hier een stuk mooier. De kerken zijn uit de grond uitgehouwen, dus van boven naar beneden. Eerst is dus de buitenkant gedaan, en daarna is de binnenkant uitgehold tot een kerk.
De laatste dag in Lalibela zijn we naar een kerk 50 km verderop gegaan. Helaas werd ik wagenziek dus van de kerk zelf heb ik niet zoveel mee gekregen. Het was eigenlijk meer een grot waar 2 stenen gebouwtjes in gebouwd zijn en dat is de kerk. Achterin de grot, achter een hek liggen 50.000 lijken waar alleen de botten nog van over zijn. Waarschijnlijk pelgrims.
Aksum:
In Aksum hebben we wat oudheden bezocht, er is een groot stellea field met heel veel obelisken en er zijn een aantal tombes te bezichtigen. Ik ben niet zo van de oudheid dus ik vond het niet heel bijzonder. Wat ik wel bizar vind is dat er obelisken staan van wel 30 meter hoog, die dus uit 1 stuk steen zijn gehouwen. De berg waar deze steen vandaan komt is ons aangewezen en ik vraag me toch wel af hoe die obelisken dan daar op het veld zijn gekomen. Het schijnt dat ze ontzettend veel olifanten voor hebben gebruikt, maar helemaal duidelijk zijn de verhalen hierover niet.
De laatste volle dag in Aksum was een zaterdag dus we besloten de verschillende markten (main market, basket market en animal market) te bezoeken. We waren de dagen ervoor al iedere keer twee jongetjes tegen gekomen die met ons gingen kletsen (in tegenstelling tot de andere kinderen die riepen ‘Give me money!’). Zaterdag hebben ze ons de hele ochtend rondgeleid over de markten en ons verteld over de verschillende producten die er te koop zijn. Zo ook de prijs van een koe, de magere mannetjes zijn het goedkoopst, 5000 birr (zo’n 230 euro), voor de mensen daar dus nog steeds een hoop geld. Onderweg hebben we de jongens ook een beetje uitgehoord over hun thuissituatie, we kwamen erachter dat ze vrij arm waren. Ze gingen wel naar school, maar daar moesten de ouders ook wat voor opofferen.
Nadat ze ons de hele ochtend hebben rondgeleid besloten wij iets voor ze terug te doen. We zijn met ze naar een boekenwinkel gegaan en hebben hen ieder een Amhaars-Engels woordenboek en een dik schrift met harde kaft gegeven. De jongens waren zo ontzettend blij ermee, dat ze de volgende ochtend voor ons ieder een kettinkje kwamen brengen met onze namen in het Amhaars erop. Zo lief!
Addis Abeba:
Onze laatste stop was Addis, hier waren we al 2 keer eerder geweest, maar hadden toen niet veel van de stad kunnen zien omdat we er iedere keer nog minder dan 12 uur waren geweest. Addis is een grote en zeer drukke stad met veel studenten. Die studenten spreken allemaal goed Engels, met als gevolg dat ze dus ook allemaal met je willen praten en iets van je willen ‘mijn broer heeft een souvenir winkel, ik zal je er even naartoe brengen’. Pff, vermoeiend. Ons laatste geld daar uitgegeven aan souvenirs en de laatste dag nog even heerlijk van het zonnetje genoten en naar het zwembad van het Sheriton Hotel gegaan. Wat voelde we ons weer lekker misplaatst, wij met onze plastic tasjes met zwemspullen erin tussen de rijke lui met nanny’s die op de kinderen passen.
Eenmaal thuis ben ik het reizen nog niet verleerd. Vorige week een nacht bij mijn ouders op de camping geslapen, even lekker van het boeren leven en de zon genieten! Afgelopen vrijdag zat ik alweer in het vliegtuig naar Londen. Vincent is op dit moment in Cambridge om daar voor 2 maanden een opleiding Engels te volgen als minor voor zijn opleiding in Nederland. Het was heerlijk om elkaar na 3.5 maand weer even te zien. Helaas voor korte duur want zondagavond was ik alweer thuis en sliep ik weer in mijn eigen bedje.
Toch is het westerse drukke leven nog niet echt begonnen voor mij. Ik heb op dit moment geen lessen, het enige wat ik nog moet doen is een eindpresentatie op donderdag 14 juni. Daarna zal ik als het goed is op 4 juli mijn diploma in ontvangst mogen nemen en ik kan dus op zoek naar een baan als fysiotherapeut.
Lieve mensen, hartstikke bedankt voor het volgen van mijn avontuur in Ethiopië via mijn site. Ik vond het ontzettend leuk om al die lieve berichtjes te krijgen en te merken hoe iedereen met me mee leefde. Het maakte de wereld een stukje kleiner en Nederland daarmee minder ver weg.
Liefs, Carola
-
05 Juni 2012 - 12:59
Linda:
Hoi Carola,
Het was ook erg leuk om al je verslagen te lezen. Nog even succes met het laatste stukje en dan met het vinden van een baan!
Groetjes Linda van Adrichem -
05 Juni 2012 - 13:50
Miep:
Hey Cootje,
Leuk dat je het "avontuur" nog hebt afgemaakt op je site! Heel veel suc6 met je eindpresentatie op 14 juni en dan gaat het "echte" leven beginnen. Ik hoop dat je snel een leuke baan zal vinden!
Liefs,
Miep -
05 Juni 2012 - 14:07
Corrina V.d.Gaag:
Hoi Carola, ik heb van af het begin tot het einde genoten van je belevenissen. Heel veel respect, het was heus niet even makkelijk allemaal. Fijn dat je weer veilig thuis bent aangekomen. Geniet van je ervaringen, die draag je je hele leven met je mee. Succes met je eindpresentatie, en heel veel plezier met het leren van je nieuwe rol. Ik kom snel een keer kijken.
Hartelijke groeten van Corrina -
05 Juni 2012 - 16:03
Oma Van Lenneke:
Beste Carola. Dit was dus je laatste verslag. Ik heb het weer met veel plezier en
belangstelling gelezen. Leuk dat jullie je verblijf met wat reizen en bezichtigingen hebben kunnen afsluiten. Moet je eerlijk zeggen dat ik er ook veel van geleerd heb. Ei-genlijk wonen we hier in een paradijs. Wij mopperen tegenwoordig best wel eens op de gezondheids zorg maar we kunnen onze handen dichtknijpen als we lezen hoe het daar is. Eigenlijk is het een zielige toestand, vooral je verhaal over de man die daar dagen in zijn eigen poep had gelegen vond ik onmenswaardig. Leuk dat jullie die 2 jongetjes hebben ontmoet die gelukkig naar school gingen maar toch uit een armoedig gezin kwamen. Die ouders zullen er heel veel over moeten hebben om die jochies wat te laten leren. Heel fijn dat jullie met ze die boekenzaak zijn ingegaan en ze zo hebben verwend! Ze moeten wel dolgelukkig zijn geweest met woordenboek en schrift. Ook de reaktie van hun ouders en hun kettinkje voor jullie was toch wel heel waardevol.
Jullie hebben het deze maanden lang niet altijd gemakkelijk gehad maar ik denk dat het een waardevolle tijd is geweest waar jullie vast nog vaak aan zullen terugdenken... Knap dat jullie dat samen zo goed hebben gefikst!!!
Jij hebt je studie beeindigd en gaat straks op zoek naar een baan. Ik wens je heel veel sukses, nu en in je toekomst!!
Bedankt voor de verslagen. Ze hebben het ons hier mogelijk gemaakt het een beetje mee te beleven. Ik hoop je ook in levende lijve te ontmoeten! Dat zou ik heel erg fijn vinden!
Lieve Carola, het aller-, allerbeste toegewenst. -
05 Juni 2012 - 20:40
Josine:
Wel heel erg mager al die dieren. Wat doen ze ermee.
Fijn dat jullie weer thuis zijn. ben benieuwd naar jullie presentatie.
Vliegen ging goed de laatste keer? -
05 Juni 2012 - 21:37
Fred:
Welcome home! ;-) -
06 Juni 2012 - 11:16
Anne Vd Burg:
Hoi Carola, zo de tijd is voorbij gevlogen, je bent al weer terug.
Ik vond het heel leuk je belevenissen te lezen, waar je soms echt bizarre situaties beschreef. Ik wens je je heel veel succces met je presentatie, en zie je snel op toneel.....Groetjes,Anne -
11 Juli 2012 - 18:44
HELLO:
Hello
I saw your nice profile,and something motivated me to communicate with you,My Dear in your usual time may it pleases you to write me back in email address ( jenicaithamar@yahoo.com ) so that i can send you my pictures and also tell you more about myself.A friendship is the foundation build on other relative things to come.May God bless you as i wait impatiently to hear from you. Your lonely friend,
jenica
( jenicaithamar@yahoo.com )
Hello
I saw your nice profile,and something motivated me to communicate with you,My Dear in your usual time may it pleases you to write me back in email address ( jenicaithamar@yahoo.com ) so that i can send you my pictures and also tell you more about myself.A friendship is the foundation build on other relative things to come.May God bless you as i wait impatiently to hear from you. Your lonely friend,
jenica
( jenicaithamar@yahoo.com )
