Laatste weken in Arba Minch en uitje naar Konso

Lieve Allemaal,

Inmiddels zijn we alweer 2 weken verder sinds mijn laatste bericht. Vorige week hebben we de hele week besteed aan het analyseren van de interviews en het schrijven van stukken voor in ons eindverslag. Ook hebben we toen de tickets geboekt voor onze komende 3.5 week reizen. Helaas konden we 1 ticket nog niet boeken omdat ze het vluchtschema daarvan voor mei nog niet wisten. Deze week zijn we daarom nog een keer teruggegaan naar het kantoor, toen wisten ze het schema wel, namelijk dat er helemaal geen vluchten meer gaan tussen Bahir Dahr en Lalibela. Nu moeten we dus ons hele schema omgooien, maar dat gaan we maandag in Addis Abeba doen.

Vorige week vrijdag hebben we na lang zeuren eindelijk onze post gehad (heb een week lang gevraagd of ze naar het postkantoor voor ons wilde). Super lief al die kaartjes, een ontzettende verassing en onze hele dag was weer goed. Len had nog een pakketje gehad die we bij een ander postkantoor op moesten halen, wij daar met de bajaj naartoe. Op de terugweg, het postkantoor was in Secha (uptown), vroeg onze vaste bajajchauffeur of ik wilde rijden! Nou, daar zeg ik geen nee tegen, dus ik ben achter het stuur gekropen en heb ons naar huis gereden. Steeds als we op een plaats kwamen waar regelmatig politie staat nam hij het stuur over (officieel mag het natuurlijk niet, heb dan wel m’n rijbewijs, maar heb geen internationaal rijbewijs).

Zaterdag zijn we lekker wat souvenirs gaan shoppen, het was natuurlijk ons laatste volledige weekend hier in Arba Minch. Waren daarna helemaal uitgeteld en liepen erbij als pakezels. Zondag de hele dag hard gewerkt aan het onderzoek want we hadden weer iets om naartoe te werken. Afgelopen week hebben we namelijk een focusgroepdiscussie gehouden met de kinderen van een van onze targetscholen. Zijn maandag naar die school gegaan om te vragen of het mogelijk was en ze waren weer super meewerkend. We hadden gehoopt dat het voor woensdag geregeld zou worden, maar nadat we dinsdag de hele dag hebben geprobeerd contact te krijgen om een tijd af te spreken kregen we ’s avonds laat een sms dat het pas donderdag zou zijn.

Donderdag ochtend in alle vroegte naar die school gegaan. De kinderen werkten echt super goed mee. Het waren er 10 in totaal van 12 tot 15 jaar, waarvan er 2 een lichamelijke aandoening hebben. In Nederland is dit een leeftijdscategorie waarvan je mag hopen dat ze een beetje meedenken, maar deze kids dachten echt heel goed na over de antwoorden die ze gaven. Als we ze vroegen om te overleggen, dan gingen ze ook werkelijk over het onderwerp discussiëren in plaats van over wat ze afgelopen weekend hebben gedaan. De resultaten zijn ook erg zinnig, moeten ze nog gaan analyseren maar we hebben nog een maand. Donderdag middag afscheid genomen op het CBR. Hadden voor Abera en Tadiwos wijn en een reep chocolade gekocht, daar waren ze allebei erg blij mee.

Tadiwos kwam woensdag nog met het plan om ons dit weekend mee te nemen naar Konso, zijn geboorte plaats. Konso is een plaats 90 km van Arba Minch en daar leven de mensen echt nog traditioneel. De stad is heel mooi opgebouwd en is daarom vorig jaar op de werelderfgoedlijst geplaatst. Dat is nu precies een jaar geleden en daarom is er dit weekend groot feest van vrijdag tot zondag. Omdat onze vlucht zondag gaat zijn we er alleen van vrijdag tot zaterdag geweest.

Vrijdag ochtend zouden we om half 9 verzamelen bij een café bij het benzinestation. Wij hadden onze bajajchauffeur gevraagd om ons om 8 uur op te halen. Toen hij er niet was en we hem belde zei hij dat hij niet kon komen omdat hij niet met zijn bajaj bij ons kon komen. Het had ontzettend hard geregend en de weg naar de Paradise Lodge is dan erg slecht. Bij de receptie gevraagd, tja, we konden misschien wel met een taxi mee, en die zou misschien over 15 minuten komen. Voor ons teveel ‘misschiens’ dus toen zijn we maar gaan lopen. Halverwege kwamen we een andere bajaj tegen die hier in de wijk woont en richting Sikela ging, gelukkig konden we met hem mee want we hadden al over/door heel wat nieuwe riviertjes en modderpoelen gelopen. We waren uiteindelijk stipt om half 9 bij het café maar daar was Tadiwos nergens te bekennen. Hem gebeld, ‘ja, het kan nog wel een uur duren voor ik er ben dus neem maar een kop koffie ofzo’. Pff, je kan ook nooit van ze op aan. Om half 10 was hij er inderdaad en toen begon het wachten op de bus. Met alle Konso-mensen die in Arba Minch wonen hadden ze een bus van de universiteit geregeld om naar Konso te rijden. Hij komt over een kwartier, hij komt over 3 minuten, uiteindelijk was om kwart voor 11 de bus er (ruim een uur later weer dus). Nou, toen dachten we, we zitten in de bus, nu gaat het vast vlot, over 2 uur zijn we er. Nou niet dus, want het had natuurlijk hard geregend dus de wegen waren erg slecht, delen van de weg waren zelfs weggespoeld. We zijn daardoor ergens heuvelopwaarts vast komen te zitten en we kwamen niet meer vooruit. Iedereen moest uit de bus om te duwen en de bus zo licht mogelijk te maken (de enige 3 Ethiopische vrouwen bleven in de bus zitten, tja, je zal maar vies worden). En toen werd het nog leuker, want het ging keihard regenen. Ik had mijn sjaal wel omgeslagen, maar die was al snel drijfnat net als de rest van de kleren.
Alle plaatselijke bevolking (onder andere de kinderen die uit school kwamen) kwam kijken en stonden ons twee blanken een beetje uit te lachen dat we gestrand waren. Na een uur vaststaan en elke 5 minuten door middel van duwen (de mannen dan ;) )2 meter verder te komen was er eindelijk een truck zo aardig om te stoppen en ons te helpen. Uiteindelijk heeft de truck de bus eruit getrokken en konden we eindelijk weer verder.
Na nog een half uurtje rijden waren we in Konso, waar het super druk en chaotisch was. We kregen een sleutel van een kamer in onze handen gedrukt, maar toen we die deur open deden lagen er nog spullen van een ander in die kamer. Kregen toen een andere kamer aanwezen, toen zijn we weer de straat op gegaan om eens rond te kijken wat er te beleven viel. Allemaal bevolkingsgroepen liepen in traditionele kleding inclusief speren over de weg te zingen en te dansen. Heel gaaf om dat allemaal te zien.

Eind van de middag heeft Tadiwos ons meegenomen naar de ‘village’ waar het allemaal om te doen is. Het is een grote wijk geheel omringd met een brede stenen muur van wel 2.5 meter hoog. Erg bijzonder. In de wijk zijn alle tuinen afgescheiden met houten hekken, en de mensen wonen er nog in traditionele huizen. Ook heeft hij ons de Mora laten zien. Dat is een publieke plek waar van alles gebeurd. Daar wordt berecht: als mensen iets fout hebben gedaan (bijvoorbeeld seks voor het huwelijk) dan worden ze vastgebonden aan een paal en krijgen ze een blinddoek om en mag iedereen diegene straffen op welke manier dan ook. Ook staat daar een groot huis op palen, daar wonen de mannen vanaf 3 maanden na hun huwelijk totdat hun vrouw is bevallen. Daar worden ze namelijk sterk en heldhaftig van. Als er dan ergens brand is dan moeten de mannen die op dat moment in dat huis wonen eruit komen en de brand blussen. Onder dit huis mag verder iedereen slapen die geen onderdak voor de nacht heeft kunnen vinden. Ook staat er op dit terrein een aantal palen bij elkaar gebonden, dat is de generatieboom. Elke nieuwe generatie zet er als ze boven de 18 zijn een paal bij. Erg bijzonder om te zien hoe dit er dus nog zo traditioneel aan toe gaat en de wijk is erg mooi, begrijpelijk dat deze op de werelderfgoedlijst is geplaatst.

Vanmorgen nog een ceremonie bijgewoond waarbij een standbeeld werd onthult. Er waren allemaal ambassadeurs en de vicepremier bij aanwezig. Ook toen werd er weer gezongen en gedanst. Ons werd verteld dat wij nu bij de Arba Minch groep hoorden dus dat we hen maar moeten volgen. Met als gevolg dat wij midden over straat met hun in een stoet liepen als enige blanken daar aanwezig (op de ambassadeurs na dan) en alle gewone plaatselijke bevolking aan de kant van de weg rijen dik naar ons stond te kijken. Ik heb me nog nooit zo misplaatst gevoeld, helemaal toen we dus voor de ambassadeurs en de vicepremier langs liepen!

Het tweede deel van de ceremonie hebben we bekeken vanuit de tent waar al de hoge piefen zaten, daar werden we namelijk naartoe gestuurd door een soldaat (die dacht vast, die zijn blank, die horen daarbij ;) ). Na de ceremonie hebben we een taxi terug naar Arba Minch gepakt, het had gelukkig niet meer geregend dus de wegen waren goed te doen en binnen twee uur waren we weer terug, heel wat anders dan gister.

Nu de spullen inpakken want morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Addis Abeba. Daar gaan we maandag op de ambassade Koninginnedag vieren om dan vervolgens dinsdag met de bus door te gaan naar Bahir Dahr waar onze supervisor woont. We blijven ongeveer een week in Bahir Dahr, dan gaan we door naar Gondar, dan naar Lalibela, dan Aksum en dan terug naar Addis Abeba. Helemaal zeker is het nog niet en ook onze vluchtdagen staan nog niet vast, want we gaan onze vluchten omboeken omdat er dus geen vlucht meer tussen Bahir Dahr en Lalibela gaat.

Nogmaals allemaal heel erg bedankt voor jullie lieve kaartjes! En tot het volgende berichtje, dan vanuit het noorden van het land!

Liefs, Carola