Koffie, koffie, lekker bakkie koffie!

Dananachu?
(hoe gaat het?)

Wederom weer bedankt voor al jullie lieve berichtjes!
Weer een week voorbij, en dit begint eindelijk op een Nederlandse werkweek te lijken. We hebben de eerste 6 interviews achter de rug en hebben ze zelfs ook al helemaal uitgeschreven! En we hebben sinds deze week ons eigen kantoortje!

Zondag is hier wasdag. Er wordt op alle dagen wel wat gewassen, maar op zondag zijn vrouwen verzameld om de waterplekken waar grote wasbakken zijn, als op de camping ;). Op zondag hangen alle hekken die daar omheen staan helemaal vol met was: T-shirts, broeken en lakens. Ook bij ons geldt zondag – wasdag. Wij hebben afgelopen zondag een heel grote was gedaan, al m’n broeken en shirts moesten gewassen worden, en sokken en ondergoed van 2 weken. Wat een werk, maar gelukkig rook daarna alles weer lekker naar zeep. Lenneke moest ook zo ongeveer haar hele kofferinhoud wassen, dus we hadden plek te kort aan de waslijn. Zelf maar een nieuwe waslijn gemaakt, alleen was deze vrij slap waardoor de was bijna op de grond hing. Zijn zondag ook weer even naar de groentemarkt geweest om weer inkopen voor een week te doen. Daar ook meteen een koekenpan gekocht, nu kunnen we eindelijk ook dingen bakken en hebben we weer wat meer variatie in onze maaltijden!

Maandag weer naar het CBR gegaan, daar gevraagd of het misschien mogelijk was om een eigen kantoortje te krijgen om in te werken. We kunnen ons daar beter concentreren dan thuis, en dan heb je tenminste gewoon een plek waar je werkt en een plek waar je thuis bent en je niets (op sommige kleine dingen na dan) aan het onderzoek hoeft te doen. We hebben het kantoor van de project officer gekregen (dat staat op de deur), maar er is nu geen project officer. En zelf vinden wij eigenlijk ook dat wij dat nu zijn, gezien wij een project voor het CBR doen. Tadiwos heeft ons ook een douche gewezen op het terrein, waar we zo af en toe gebruik van mogen maken. De douche is niet echt schoon, en grappig, er hangt geen douchekop in. Het water komt gewoon uit een gat in de muur, tja dat is ook een manier van bezuinigen ;). Ik zie het nog niet zo voor me, want dat betekend dat we met onze toilettas, handdoeken en schone kleren naar het CBR moeten, om daar lekker een douche te nemen. Ik ben inmiddels ook wel zo gewend aan de manier waarop we het thuis doen: een kan water boven je hoofd houden en op die manier douchen. Je kan dan wel niet je allebei je handen gebruiken, maar het werkt prima en je wordt er nog schoon van ook!
Maandag in ons eigen kantoortje de hele dag aan het onderzoek gewerkt, het interview schema aangepast op de feedback van begeleiders en alvast een begin gemaakt met het eindverslag. Je denkt vast, nu al? Maar er moeten ook veel algemene dingen in wat we nu al kunnen schrijven en dan is dat maar af.

Dinsdag ochtend 2 interviews gedaan. We kregen helaas niet heel duidelijke antwoorden. Dit waren kinderen die nog niet naar school gaan vanwege leeftijd, waardoor de ouders/verzorgers (opa/oma/tante) de vragen over het onderwijs en de barrières voor kinderen met een beperking hierbinnen niet duidelijk kunnen beantwoorden. Hebben wel een indruk gekregen van ons interview en hebben ons interview schema (de vragen) wat aangepast. ’s Middags transcripts van de interviews gemaakt, wat een rotwerk is dat. Een half uur interview, wat netto ongeveer 10 minuten Engels is gesproken (hoeven het Amhaars niet uit te schrijven), duurt 2 uur om het uit te schrijven! Je moet elk woord en elke uuh erin opnemen. Kregen dinsdag ook de feedback dat 6 kinderen wel heel weinig is, dus moeten nog op zoek naar meer kinderen en moeten dus ook nog veel meer transcripts maken!

Woensdag hebben we 4 interviews gedaan, ´s ochtends 2 en ´s middags 2, ben gelukkig inmiddels wat sneller geworden met het schrijven van de transcripts, doe er nu nog maar 1.5 uur over, toch fijn ;) Na de ochtendinterviews de vragen weer wat aangepast, kregen nog steeds niet echt duidelijk antwoord. ’s Middags stond het eerste interview om half 2 en de 2e om 4 uur gepland. Na het eerste interview vroeg de familie of we nog tijd hadden voor het koffieritueel. Uuh, ja, wat moesten we anders, weer transcripts schrijven? Zodra we ja hadden gezegd, werd zoonlief met wat Birren (geld) op pad gestuurd om iets te kopen. De stoof kwam tevoorschijn en werd aangezet, de bonen werden eerst gebrand. Koffiebonen zijn dus eigenlijk heel blank, maar je laat ze gewoon aanbranden tot er een koffiedamp vanaf komt, dan zijn ze klaar. De bonen werden vervolgens met de hand gemalen door de jongen waarvoor we kwamen (jongen van een jaar of 12 met een hoge beenamputatie). Wat een zwaar werk, wij zaten ons al peentjes te zweten doordat ze dat branden in huis deed waar we ook nog met z’n zessen inzaten (een huisje van 3 bij 3…), maar bij de jongen zag je geen druppel zweet op zijn voorhoofd komen. Vaker gedaan denk? Inmiddels was de andere zoon weer teruggekomen met wat later bleek maiskorrels. Er ging een pannetje met olie op de stoof en daar werd de mais ingedaan, ze ging popcorn maken. In eerste instantie deed ze er geen deksel op, en wij verwachtte al minstens dat de popcorn door het hele huis zou vliegen, maar ze deed er gelukkig nog op tijd de deksel op. Alleen had ze niet echt geduld, ze ging iedere keer tussendoor kijken of het al klaar was, terwijl je hoorde dat dat niet zo was, en dan vloog de popcorn dus wel door het hele huis. Na de popcorn ging de koffiepot op de stoof en werd het water warm gemaakt. Toen de bonen eenmaal helemaal gemalen waren ging de poeder in zijn geheel in de koffiepot erbij. Ze laten hier dus niet het water door de koffie lopen, maar gooien gewoon de koffie door het water. Terwijl het water warm werd ging de vrouw naar buiten en begon ze takjes met bladeren van de bomen te plukken, ik dacht, zullen wel kruiden zijn voor door de koffie, maar nee, ze legde het op de grond als een soort kleedje en zette daar vervolgens het tafeltje op. Toen de koffie eenmaal klaar was (ruim een half uur verder), werd het ingeschonken met gelukkig een flinke schep suiker erbij. Het zat in van die kleine kopjes, maar dan zonder oortje. Ze gaf het niet zo handig aan en het kopje was nogal heet, dus ik liet het natuurlijk weer uit m’n handen vallen. Gelukkig ving de tolk (die zat naast mij) het op en was er dus maar een klein beetje overheen gegaan. De koffie smaakte uiteindelijk best oké, en met de zoete popcorn ernaast was het goed te doen. Tijdens het eerste kopje zette ze nog wat water op, dacht voor hunzelf of de afwas ofzo, maar nee, we kregen nog een kopje. En hij was nog niet ingeschonken of het volgende water werd alweer opgezet. Blijkt het ritueel in te houden dat je 3 kopjes krijgt! Gelukkig gaf de tolk aan dat we vanwege de tijd beter verder konden gaan naar het volgende interview, dus we hebben het bij 2 kopjes gehouden.
Het laatste interview was met een moeder die dezelfde aandoening als haar zoon heeft, kregen dus eindelijk heel duidelijke antwoorden met dingen die verbeterd kunnen worden aan de scholen. De gemiddelde mens hier kan niet heel logisch en oplossingsgericht nadenken, door haar aandoening kon zij dat gelukkig wel.

Donderdag ochtend ontbeten met koekjes. Konden woensdag geen brood kopen en de stroom deed het niet om rijst te maken, tja, je moet wat hè.. Hebben de dag heel suf op het CBR besteed met het schrijven van de transcripts en deels het analyseren van de interviews. Deze week was er ook een andere blanke op het CBR, komt uit Jeruzalem en werkt met een Keniaan voor het Rode Kruis. Zijn tussen de middag met hen gaan lunchen en weer eens iets Ethiopisch gegeten: cumfire. Een schaal met vlees en soort spareribs met heel weinig vlees op een stoof. Daarbij ook weer de injera, dat is het nationale eten hier. Al een keer eerder gegeten, maar het is heel zuur en ik vind het daarom niet lekker. Dit keer was de injera best lekker in combinatie met het vlees en we zijn dan ook zeker van plan dit vaker te bestellen. Moesten wel een beetje opletten wat we zeiden, want de Keniaan kan Afrikaans, en gezien dat heel erg op het Nederlands lijkt kon hij redelijk verstaan waar we het over hadden. Hmm, dat zijn we niet meer gewend.

Vrijdag ochtend weer op het CBR gewerkt en ’s middags lekker vrij genomen. Lekker een beetje gelezen en geslapen, ’s avonds zou het namelijk laat worden. We hebben ’s avonds via skype naar de uitvoering van het Voetlicht gekeken: Blauw bloed, zeebenen en sigaren. Erg leuk stuk, hebben weer veel gelachen. Wilde het heel graag zien omdat mijn vader weer mee doet en hij ook flink heeft meegeholpen aan het decors. En het decors was echt heel mooi. Voor iedereen die nog niet is geweest, echt een aanrader en kijk of je voor volgende week nog kaartjes kunt kopen!!

Hebben dit weekend weer lekker een huishoudweekend, pff, ik word er nog goed in ;) Gister kleding gewassen en vandaag de bedden. Wat een viezigheid komt overal vanaf zeg! Gister ook het huis opgeruimd en geveegd, dweilen hebben we geen zin in, dus wachten daar net zolang mee tot Mascara zich weer aandient (slecht hè!).
Zijn vandaag een andere tactiek tegen de kinderen uit de buurt gaan toepassen. Gisteren werden we namelijk bekogeld met stenen van wel 7 cm groot. Best een beetje eng, zeker omdat die kinderen niet beseffen wat er kan gebeuren als ze ons verkeerd raken en ze daarom gewoon op ons hoofd richten. In de lonely-planet staat dat je juist heel aardig moet doen, dus dat zijn we vandaag gaan proberen. En zowaar, ze lieten ons vervolgens gewoon met rust! Weet niet of dat komt omdat ze vandaag ergens anders mee bezig waren, dus moeten de rest van de week nog maar afwachten. Blijven dit gewoon proberen.
Toen we bij ons huis aankwamen was er voor ons hek een groep jongens aan het voetballen en ik had ineens zo’n zin om mee te doen. We hebben onze boodschappen binnen gelegd en zijn mee gaan voetballen! Lenneke wilde in eerste instantie alleen maar toekijken, maar toen de bal haar kant op gerold kwam kon ze het toch niet laten en deed ze toch mee. De kinderen vonden het helemaal geweldig en er kwamen er steeds meer bij. De kleintjes vroegen soms om water, maar de oudere kinderen gaven aan dat ze dat niet mochten vragen. De kleintjes vonden ons vooral interessant, de grotere vonden het gewoon leuk dat we mee voetbalde. Zowaar ook nog gescoord, maar toen Lenneke een bal kopte en vervolgens met een harde trap scoorde keken de jongens elkaar toch wat vreemd aan. Ze vonden het heel bijzonder dat zij dit zo goed kon, en terecht, het was een mooi goal! Na een half uur gevoetbald te hebben besloten we maar weer eens naar huis te gaan, we sloten het hek en ze bleven nog geen minuut staan! Hè heerlijk die rust zonder krijsende kinderen aan je hek. Eerst allebei maar een liter water gedronken, toch best vermoeiend zo’n potje voetbal in deze hitte!

Hopelijk komende week meer interviews doen, wilde het vorige week met Tadiwos bespreken, maar hij was ziek. Hij was donderdag middag wel even een uurtje naar het CBR gekomen, maar een echte man dat het is, stelde hij zich zo ontzettend aan. “ik ben zo zweterig… “ jaja, nou dan komen wij morgen ook niet meer, want wij zijn ook zo zweterig van de hitte hier. Hij ging zelfs mank lopen!! Sorry mannen, maar dit was echt het typische voorbeeld dat alle mannen over de hele wereld stiekem best een beetje watjes zijn!

Nou, dit was het weer voor deze week!
Tot volgende week weer!!

Liefs

P.s.
Weer even een reactie:
Ellen: uuh, we praten niet echt met ze. Voor de interviews hebben we een tolk en op straat is het alleen seulam enzo en kennen zij ook alleen wat karige woordjes engels
Marieke: Tnx, wij vroegen ons heel hard af wat voor dier het was. Toch fijn zo’n Afrika-kenner in m’n maillijst ;)
Josine: Geen tas gekocht, die verkopen ze daar helemaal niet namelijk ;) maar anders ook niet gekocht, het zien van die arme beestjes bevestigde alleen maar dat ik nooit iets van krokodillenleer zal kopen
Kim: dat kan inderdaad echt niet.. fijn dat je nu toch reageert!!
Aniet: ik heb een foto gemaakt.. hoop dat ik er zo aan denk hem erop te zetten.. maar het is niet zo’n fiets als wat jij denkt..
Thea: Nogmaals gefeliciteerd met je kleinzoon! De apen komen gelukkig niet naar ons huis, dat scheelt weer..